புகலிட இலக்கியத்தில் அதிகார அரசியலும் விளிம்புநிலை இருத்தலியலும்: வ.ந.கிரிதரனின் 'மான் ஹோல்' மற்றும் 'அமெரிக்கா' படைப்புகளை முன்வைத்து ஒரு பன்முக பகுப்பாய்வு! (2) - ஈழக்கவி -

பகுதி நான்கு:

'அமெரிக்கா' குறுநாவல்

வ.ந.கிரிதரனின் 'அமெரிக்கா' குறுநாவல் ஈழத்து புகலிட இலக்கியப் பரப்பில் ஒரு மிகமுக்கியமான மைல்கல். இது வெறும் ஒரு தனிமனிதனின் பயணக்கதை மட்டுமல்ல; 80-களில் ஈழத்திலிருந்து புலம் பெயர்ந்த ஒரு தலைமுறையின் அரசியல், உளவியல் மற்றும் சமூகப் போராட்டங்களின் ஆவணம்.

இந்தக் குறுநாவலை நவீன ஆய்வணுகு முறையில் பின்வரும் நிலைகளில் பகுப்பாய்வு செய்யலாம்:

1. நனவோடை உத்தி (Stream of Consciousness)

இக்குறுநாவலின் மிகச்சிறந்த அம்சம் அதன் கதை சொல்லும் முறை. கதாநாயகன் இளங்கோ அமெரிக்க விமான நிலையத்தில் தடுத்து வைக்கப்பட்டுள்ள அந்தச் சிறு காலப்பகுதியில், அவனது நினைவுகள் பின்னோக்கிச் செல்கின்றன.

    கடந்த காலமும் நிகழ்காலமும்: யாழ்ப்பாணத்து வீதிகளும், கொழும்பு சிறைச்சாலையும், அமெரிக்க விமான நிலையத்தின் தனிமை அறையும் ஒன்றோடொன்று பின்னிப் பிணைந்து வருகின்றன.

    உளவியல் சிக்கல்: ஒரு அகதி எதிர்கொள்ளும் 'நிச்சயமற்ற தன்மை' (Uncertainty) இந்த நனவோடை உத்தி மூலம் மிகச்சிறப்பாக வாசகனுக்குக் கடத்தப்படுகிறது.

2. இடப்பெயர்வும் அந்நியமாதலும் (Displacement & Alienation)

'அமெரிக்கா' என்பது இங்கு வெறும் நிலப்பரப்பல்ல; அது ஒரு கனவு மற்றும் ஒரு ஏமாற்றம்.

    கனவு தேசம்: ஈழத்தில் ஒடுக்குமுறைக்கு ஆளான இளைஞர்களுக்கு அமெரிக்கா ஒரு 'சுதந்திர பூமி'யாகத் தெரிகிறது.

    யதார்த்தம்: ஆனால் விமான நிலையத்தில் இறங்கியதுமே அவன் ஒரு கிரிமினலைப் போல நடத்தப்படுகிறான். "சுதந்திரத்தின் சிலையைப்" பார்க்கப் போனவன், நான்கு சுவர்களுக்குள் அடைக்கப்படுகிறான். இது 'அந்நியமாதல்' என்ற கோட்பாட்டை (Alienation Theory) மிக ஆழமாக விளக்குகிறது.

3. அதிகார வர்க்கமும் எல்லைகளும் (Power and Borders)

பின்-காலனிய சூழலில் 'எல்லைகள்' (Borders) எப்படி மனிதர்களைப் பிரிக்கின்றன என்பதை இக்குறுநாவல் பேசுகிறது.

    குடிவரவுத் துறை (Immigration): அதிகார வர்க்கத்தின் பிரதிநிதியாக வரும் அதிகாரிகள், அகதிகளை வெறும் எண்களாகவும் கோப்புகளாகவுமே பார்க்கிறார்கள். மனித உணர்வுகளுக்கு அங்கு இடமில்லை.

    மூன்றாம் உலக மனிதன்: வளர்ந்த நாடுகள் மூன்றாம் உலக நாட்டு மனிதர்களைச் சந்தேகக் கண்ணோடு பார்ப்பதையும், அவர்களின் கல்வி மற்றும் தகுதிகளை விட அவர்களின் 'கடவுச்சீட்டு' (Passport) மட்டுமே முக்கியமாகத் தெரிவதையும் கிரிதரன் சாடுகிறார்.

4. அரசியல் பின்னணி: 1983-ன் வடுக்கள்

இக்குறுநாவல் 1983 இனக்கலவரத்தின் பாதிப்புகளை மிகத் துல்லியமாகப் பதிவு செய்கிறது.

    கொழும்பு சிறைச்சாலை: வெலிக்கடை சிறைச்சாலை படுகொலைகள் மற்றும் அங்கிருந்த வன்முறைச் சூழலை நினைவுகூரும் இடங்கள், ஒரு வரலாற்றுப் பதிவாக அமைகின்றன.

    அரசியல் புகலிடம்: அரசியல் காரணங்களுக்காக நாட்டை விட்டு வெளியேற வேண்டிய கட்டாயத்தையும், அப்படி வெளியேறுபவர்கள் எதிர்கொள்ளும் அடையாளச் சிக்கலையும் இது பேசுகிறது.

5. 'அமெரிக்கா' - ஒரு குறியீடு

குறுநாவலின் தலைப்பு ஒரு பெரிய அங்கதம் (Satire).

    உலகிற்கு ஜனநாயகம் மற்றும் மனித உரிமைகளைப் போதிக்கும் 'அமெரிக்கா', ஒரு அகதிக்கு அந்த உரிமைகளை வழங்க மறுப்பதன் மூலம் அதன் இரட்டை முகத்தை ஆசிரியர் வெளிச்சமிட்டுக் காட்டுகிறார் (அப்பொழுது நான் நான்காம் வகுப்பு படித்துக் கொண்டிருந்தேன்.  'நான் விரும்பும் நாடு' என்னும் தலையங்கத்தில் எழுதும்படி வகுப்பில் தமிழாசிரியர் பணித்திருந்தார்.  அதற்கு நான் தேர்ந்தெடுத்த நாடு அமெரிக்கா. அதற்காக நான் குறிப்பிட்டிருந்ட காரணங்கள்: அமெரிக்கா ஒரு மிகப்பெரிய ஜனநாயக நாடு.  ஆபிரகாம் லிங்கனைப்போன்ற ஒரு சாதாரண விறகு வெட்டி கூட ஜனாதிபதியாக வர முடியும் சாத்தியமுள்ள நாடு அமெரிக்கா. அமெரிக்காவில் மனித உரிமைகள் மதிக்கப்படுகின்றன.  அவர்களது சுதந்திர தேவி சிலையே இதற்குச்சான்று. இவ்விதமாக எழுதியிருந்தேன். ஆனால் இன்று யாராவது இப்படியொரு கட்டுரையினை எழுதச்சொன்னால் நிச்சயம் அமெரிக்காவைத் தேர்ந்தெடுக்க மாட்டேன்.  அகதிகளாக ஓடி வருபவர்களைப் பெரிதாக அரவணைக்க வேண்டாம். ஆனால் அவர்களை மேலும் மேலும் மனோரீதியாக வருத்தாமலிருக்கலாமல்லவா; 2019: 29).

    கதாநாயகனின் போராட்டங்கள் ஒரு தனிப்பட்ட நபரின் போராட்டமல்ல; அது ஒட்டுமொத்த புகலிடத் தமிழ்ச் சமூகத்தின் பிரதிநிதித்துவம்.

பகுப்பாய்வுக்கான முக்கிய புள்ளிகள்:

அம்சம்	விளக்கம்
களம்	அமெரிக்க தடுப்பு முகாம் மற்றும் ஈழத்தின் நினைவுகள்.
மையப்பொருள்	சுதந்திரம் தேடிய பயணம் அடிமைத்தனத்தில் முடிதல்.
தொனி	விரக்தி, ஏமாற்றம், ஆனால் உயிர் பிழைப்பதற்கான ஏக்கம்.

வ.ந.கிரிதரனின் 'அமெரிக்கா' குறுநாவலில் 'சிறை' (Prison) என்பது வெறும் நான்கு சுவர்களைக் கொண்ட கட்டிடம் மட்டுமல்ல; அது ஒரு குறியீடாகவும், மனோநிலையாகவும் (State of mind) விரிகிறது. ஈழத்தில் இருந்த சிறைக்கும் அமெரிக்காவில் இருக்கும் சிறைக்கும் (தடுப்பு முகாம்) இடையிலான ஒப்பீடு, ஒரு புகலிடக் கோரிக்கையாளரின் வாழ்வின் அவலத்தை அப்பட்டமாக்குகிறது.

இதனைப் பின்வரும் நிலைகளில் பகுப்பாய்வு செய்யலாம்:

1. ஈழத்துச் சிறை: வன்முறை மற்றும் இன அடையாளத்தின் வெளிப்பாடு

ஈழத்தில் (வெலிக்கடை போன்ற இடங்கள்) சிறை என்பது நேரடி வன்முறையின் களம்.

    அரசியல் ஒடுக்குமுறை: அங்கே ஒரு மனிதன் அவனது அரசியல் கருத்தின் காரணமாக அல்லது அவனது இன அடையாளத்தின் (தமிழன்) காரணமாகச் சிறைப்படுத்தப்படுகிறான்.

    உடல்ரீதியான சித்திரவதை: ஈழத்துச் சிறை நினைவுகள் இரத்தமும் சதையுமாக, மரண பயம் கலந்தவை. 83-இன் வன்முறைக் காலத்தில் சிறை என்பது 'கொலைக்களம்' என்றே கதாநாயகனுக்குத் தோன்றுகிறது.

    நோக்கம்: அங்கே சிறைப்படுத்துவதன் நோக்கம் எதிர்ப்பாளனை அழிப்பதாகும்.

2. அமெரிக்கத் தடுப்பு முகாம்: நாகரிகமான சித்திரவதை (White Collar Torture)

அமெரிக்காவில் கதாநாயகன் அடைக்கப்படும் இடம் ஒரு 'சிறை' என அழைக்கப்படுவதில்லை; அது ஒரு 'தடுப்பு முகாம்' (Detention Centre). ஆனால், அதன் விளைவு சிறையை விடக் கொடியது.

    நிச்சயமற்ற தன்மை (Uncertainty): ஈழத்துச் சிறையில் குறைந்தபட்சம் தனக்கு என்ன நடக்கும் என்பது அவனுக்குத் தெரியும். ஆனால் அமெரிக்காவில், "நாளைக்கு என்ன நடக்கும்? என்னை எப்போது விடுவிப்பார்கள்? அல்லது திருப்பி அனுப்பிவிடுவார்களா?" என்ற 'நிச்சயமற்ற தன்மை' ஒரு அகதியை மெல்ல மெல்ல மனதளவில் சிதைக்கிறது.

    நாகரிகமான தனிமை: இங்கே உடலளவில் காயங்கள் இல்லை. ஆனால், குளிர்சாதன அறைகளும், சீரான உணவும் வழங்கப்பட்டாலும், சுதந்திரம் பறிக்கப்பட்ட ஒரு மனிதனின் 'இருத்தலியல் துயரம்' (Existential Crisis) இங்கே அதிகமாக உள்ளது.

    நோக்கம்: இங்கே சிறைப்படுத்துவதன் நோக்கம் அவனை 'நாகரிகமாகத் தற்காத்துக் கொள்வது'. அதாவது, அந்நியன் ஒருவன் உள்ளே நுழையாமல் தடுப்பது.

3. 'சிறை' - ஒரு சுழற்சியாக (The Cycle of Imprisonment)

கதாநாயகன் இளங்கோ ஈழத்தின் வன்முறைச் சிறையிலிருந்து தப்பி, சுதந்திரம் தேடி அமெரிக்கா வருகிறான். ஆனால், அவன் வந்தடையும் இடமும் ஒரு சிறையாகவே முடிகிறது.

    மாறிய சூழல் - மாறாத நிலை: இடம் மாறினாலும் அவனது 'சிறைப்பட்ட நிலை' (Status of being a prisoner) மாறவில்லை.

    விடுதலை பற்றிய கனவு: ஒரு சிறையிலிருந்து மற்றொரு சிறைக்குச் செல்லும் அவனது பயணம், புகலிடத் தமிழர்களின் நிரந்தரமான அலைச்சலையும், அவர்களின் வேர் அற்ற நிலையையும் (Rootlessness) காட்டுகிறது.

4. மொழி மற்றும் அதிகாரத்தின் சிறை

சிறை என்பது வெறும் கட்டிடமல்ல, அது மொழியாலும் கட்டமைக்கப்படுகிறது.

    சட்டச் சிறை: அமெரிக்க அதிகாரிகள் பயன்படுத்தும் சட்டச் சொற்கள், குடிவரவு விதிகள் போன்றவை கதாநாயகனைப் பொறுத்தவரை அவனுக்குப் புரியாத ஒரு 'மொழிச் சிறை'. அவன் தனது நியாயத்தைச் சொல்ல முற்பட்டாலும், அதிகார வர்க்கத்தின் சட்டங்கள் அவனை ஒரு 'சட்டவிரோதி'யாகவே முத்திரை குத்துகின்றன.

5. மனச் சிறை (Mental Prison)

குறுநாவலின் இறுதியில், கதாநாயகன் வெளியில் வந்தாலும் அவனது மனதிற்குள் அந்தச் சிறை நினைவுகள் நீங்காமல் இருக்கின்றன. கடந்த காலத்தின் ரணங்களும், நிகழ்காலத்தின் அவமானங்களும் அவனை ஒரு மனரீதியான சிறைக்குள் தள்ளுகின்றன.

கிரிதரன் இக்குறுநாவலில் "சுதந்திரம்" என்ற சொல்லின் போலித்தன்மையைச் சாடுகிறார். ஒரு மனிதன் ஒரு நாட்டிலிருந்து தப்பித்துச் சென்றாலும், அவனது அடையாளமே அவனுக்குச் சிறையாக அமைந்துவிடுகிறது என்பதை 'சிறை' என்ற குறியீடு மூலம் ஆழமாகப் பதிவு செய்துள்ளார்.

வ.ந.கிரிதரனின் 'அமெரிக்கா' குறுநாவலில் 'அகதி' (Refugee) என்ற அந்தஸ்து, ஒரு மனிதனின் அகவயமான சுயகௌரவத்தை (Self-Dignity) சிதைக்கும் விதத்தை மிக நுட்பமாக விவரித்துள்ளார். இதனை நவீன உளவியல் மற்றும் சமூகவியல் நோக்கில் பின்வருமாறு பகுப்பாய்வு செய்யலாம்:

1. பெயரற்ற மனிதன் (Loss of Identity)

ஒரு அகதி அல்லது புகலிடக் கோரிக்கையாளர் அந்த நாட்டிற்குள் நுழையும்போது, அவனது பெயர், கல்வி, தகுதி மற்றும் அவனது குடும்பப் பின்னணி அனைத்தும் மறைந்துவிடுகின்றன.

    வெறும் கோப்பு (Just a File): அமெரிக்க குடிவரவு அதிகாரிகளுக்கு அவன் ஒரு "Case Number" மட்டுமே. ஈழத்தில் ஒரு பொறியியலாளராகவோ, ஆசிரியராகவோ அல்லது கௌரவமான குடிமகனாகவோ இருந்த ஒருவன், அங்கே வெறும் "சந்தேகத்திற்குரிய அந்நியனாக" மாற்றப்படுகிறான்.

    அடையாள அழிப்பு: தன் அடையாளத்தை நிலைநாட்ட அவன் அதிகாரிகளிடம் கெஞ்ச வேண்டிய நிலை ஏற்படுகிறது. இந்த 'கெஞ்சுதல்' ஒரு மனிதனின் சுயமரியாதையை முதல் கட்டத்திலேயே உடைத்துவிடுகிறது.

2. நிர்வாணப்படுத்தப்படும் அந்தரங்கம் (Invasion of Privacy)

குறுநாவலில் வரும் விசாரணைப் படலங்கள் ஒரு மனிதனை மனதளவில் நிர்வாணமாக்குகின்றன.

    சந்தேகக் கண்: அதிகாரிகள் கேட்கும் கேள்விகள் அவனது உண்மையைச் சந்தேகிக்கின்றன. அவன் தனது உயிருக்கு இருந்த ஆபத்தை நிரூபிக்க, தனது காயங்களையும், அவமானங்களையும் மீண்டும் மீண்டும் விவரிக்க வேண்டியுள்ளது.

    உளவியல் பாதிப்பு: தன் வாழ்வின் மிகத்துயரமான பக்கங்களை ஒரு அந்நியனிடம் 'ஆதாரமாக'ச் சமர்ப்பிப்பது, அவனது ஆன்மாவைச் சிதைக்கும் செயலாகும். இங்கே அவனது 'வலி' ஒரு சந்தைப் பொருளாக அல்லது ஒரு 'டிக்கெட்'டாக (Visa) மாற்றப்படுகிறது.

3. 'அகதி' - ஒரு கிரிமினல் முத்திரை (Criminalization of Displacement)

நவீன அரசுகள் அகதிகளைப் பார்க்கும் விதம் இக்குறுநாவலில் மிகக் கடுமையாகச் சாடப்படுகிறது.

    விலங்கிடப்பட்ட சுதந்திரம்: அவன் எந்தக் குற்றமும் செய்யவில்லை; ஆனால் அவன் ஒரு குற்றவாளியைப் போலத் தடுப்பு முகாமில் அடைக்கப்படுகிறான் (மிகப்பெரிய பயங்கரவாதிகளாக எம்மை உருவகித்து, விலங்கிட்டு இவர்கள் அழைத்து வருவது உண்மையிலேயே எங்கள் மேல் கொண்ட பயத்தினால்தானா என்பதில் எங்களுக்கு ஒரு சந்தேகமிருந்தது. எங்கள் சந்தேகத்தை அப்துல்லாவின் பதில் ஒருவிதத்தில் தீர்த்து வைத்தது எனலாம்.  "உண்மையில் இவ்விதம் விலங்கிடுவது, சிறையில் வைத்திருப்பது எல்லாம் எங்களை மனோரீதியாகப் பலவீனப்படுத்தத்தான். இதைத்தாங்காமல் சிலர் தாமாகவே முன்வந்து தம்மை நாடு கடத்தும்படி கேட்டு விடுவார்கள். இவ்விதம் என் நாட்டைச்சேர்ந்த முகமட் முன்னர் சென்றிருந்தான். ஆனால் இன்று அவனது நிலை என்ன என்பது பற்றி யாருக்குமே தெரியாது?" 2019: 33, 34).

    சுயவெறுப்பு (Self-Loathing): சுதந்திரம் தேடி வந்த இடத்தில் குற்றவாளியைப் போல நடத்தப்படும்போது, "நான் எதற்காக இங்கே வந்தேன்?" என்ற சுயவெறுப்பு அவனுக்குள் எழுகிறது. ஒரு மனிதன் தன்னைத் தானே தாழ்வாக நினைக்கத் தொடங்கும் அந்தப் புள்ளிதான் சுயகௌரவத்தின் வீழ்ச்சி.

4. கையேந்துதல் மற்றும் தங்கியிருத்தல் (Dependency and Humiliation)

அகதி என்ற அந்தஸ்து ஒருவனைப் பொருளாதார ரீதியாகவும், தார்மீக ரீதியாகவும் மற்றவர்களைச் சார்ந்திருக்க வைக்கிறது.

    அரசின் தயவு: உணவிற்காகவும், உறங்குவதற்கும், ஏன்... ஒரு தொலைபேசி அழைப்பை மேற்கொள்வதற்கும் கூட அவன் அதிகாரிகளின் அனுமதியை எதிர்பார்க்க வேண்டும்.

    சுயாதீனம் இழத்தல்: ஒரு வளர்ந்த மனிதன் சிறு குழந்தையைப் போல மற்றவர்களின் கட்டளைகளுக்குக் கீழ்ப்படிய வேண்டியிருப்பது, அவனது ஆளுமையை (Personality) மழுங்கடிக்கிறது.

5. ஒளியற்ற எதிர்காலம் (The Shadow of the Label)

கதையின் இறுதியில் அவன் விடுதலையடைந்தாலும், 'அகதி' என்ற முத்திரை அவனது நிழலைப் போலத் தொடர்கிறது. புகலிட நாட்டில் அவன் ஒரு 'இரண்டாம் தரக் குடிமகனாகவே' (Second-class citizen) பார்க்கப்படுவான் என்ற கசப்பான உண்மை அவனது கௌரவத்தை நிரந்தரமாகப் பாதிக்கிறது. "அமெரிக்கா" என்ற மாபெரும் கனவு, அவனது சுயகௌரவத்தை பலிவாங்கிய பிறகுதான் அவனுக்கு ஒரு சிறிய இடத்தை ஒதுக்கித் தருகிறது (ஏறத்தாழ மூன்று மாதங்கள் ஆகஸ்ட் 28, 1983 தொடக்கம் நவம்பர் 13, 1983 வரை எங்களுக்கு அமெரிக்க அரசியல் சட்டத்தில் உத்தரவாதம் செய்யப்பட்டுள்ள அடிப்படை உரிமை கூட மறுக்கப்பட்டிருந்திருக்கிறது. குற்றம் புரிந்ததாகக்கூறும் பத்திரத்தை மூன்று மாதங்களின் பின்னரே கையளித்திருக்கின்றார்கள்.  இதை யாரிடம் போய் முறையிடுவது?  இந்த மூன்று மாதங்களாகச் சிறைக்கைதிகளாக உளவியல்ரீதியில் நாம் அடைந்த பாதிப்புகளுக்கு யார் பொறுப்பு?  அதுவும் சுதந்திர தேவியின்  சிலை கம்பீரமாகக்காட்சி தரும் நியுயார்க் மாநகரில் தான் எங்களுக்கு எங்களது மனித உரிமைகள் மறுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. வேடிக்கையாயில்லையா? 2019: 52).

முடிவுரை: கிரிதரன் இக்குறுநாவலின் மூலம், ஒரு நாடு புகலிடம் அளிப்பது என்பது வெறும் கருணை அல்ல; அது அந்த மனிதனின் கௌரவத்தை விலையாகப் பெற்றுக்கொண்டு அளிக்கப்படும் ஒரு 'சலுகை' என்பதைத் தோலுரித்துக் காட்டுகிறார்.

பகுதி ஐந்து:


‘மான் ஹோல்' + 'அமெரிக்கா' --> ஒப்பீடு

வ.ந.கிரிதரனின் 'மான் ஹோல்' சிறுகதை மற்றும் 'அமெரிக்கா' குறுநாவல் ஆகிய இரண்டையும் ஒப்பிடும்போது, அவர் ஒரு மிகச்சிறந்த சமூகச் சட்டவியலாளராகவும் (Social Jurist), விளிம்புநிலை மனிதர்களின் குரலாகவும் பரிணமிக்கிறார்.

இந்த இரண்டு படைப்புகளையும் இணைக்கும் அதிகார வர்க்கம் vs விளிம்புநிலை மனிதன் என்ற கருப்பொருளைக் கீழ்க்கண்டவாறு தொகுக்கலாம்:

1. அதிகாரத்தின் குறியீடுகள் (Symbols of Power)

இரண்டு படைப்புகளிலும் அதிகாரம் என்பது கண்ணுக்குத் தெரியாத, ஆனால் மிக வலுவான ஒரு சுவராக நிற்கிறது.

    'மான் ஹோல்' கதையில்: 'ஒண்டாரியோ பாராளுமன்றம்' அதிகாரத்தின் குறியீடு. அது தூரத்தில் ஒளிமயமாகத் தெரிகிறது, ஆனால் அதன் ஒளி மான் ஹோலில் வாழும் சாமியின் மீது விழுவதில்லை.

    'அமெரிக்கா' குறுநாவலில்: 'குடிவரவுத் துறை' (Immigration Department) மற்றும் அதன் அதிகாரிகள் அதிகாரத்தின் குறியீடுகள். இவர்கள் சட்டங்கள் மற்றும் விதிகளின் மூலம் ஒரு மனிதனின் சுதந்திரத்தைத் தீர்மானிக்கிறார்கள்.

    ஒப்பீடு: பாராளுமன்றம் 'சட்டங்களை உருவாக்குகிறது', குடிவரவுத் துறை அந்தச் 'சட்டங்களை அமல்படுத்துகிறது'. இரண்டுமே விளிம்புநிலை மனிதனைப் பொறுத்தவரை அந்நியமானவை.

2. இடஞ்சார்ந்த அரசியல் (Spatial Politics)

அதிகாரம் மனிதர்களை எங்கே வைக்கிறது என்பதை கிரிதரன் கூர்ந்து கவனித்துள்ளார்.

    கீழே தள்ளப்படுதல்: 'மான் ஹோல்' கதையில் சாமி நிலத்திற்குக் கீழே (கழிவுநீர் பாதையில்) மடிகிறான்.

    அடைத்து வைக்கப்படுதல்: 'அமெரிக்கா' குறுநாவலில் கதாநாயகன் இளங்கோ நான்கு சுவர்களுக்குள் (தடுப்பு முகாம்) அடைக்கப்படுகிறான்.

    முடிவு: அதிகார வர்க்கம் விளிம்புநிலை மனிதர்களை ஒன்று 'கண்ணுக்குத் தெரியாமல் புதைக்கிறது' அல்லது 'வெளியே தெரியாமல் பூட்டி வைக்கிறது'.

3. மனிதநேயத்தின் இழை (The Thread of Humanity)

அதிகாரத்தின் பிடியில் சிக்குண்ட மனிதர்களுக்கு இடையில் உருவாகும் ஒரு பிணைப்பை இரண்டு படைப்புகளும் காட்டுகின்றன.

    'மான் ஹோல்' கதையில் ஆப்பிரிக்க டிரைவர், இந்திய வியாபாரி, பூர்வகுடிச் சாமி ஆகியோரிடையே ஒரு இனம் கடந்த தோழமை நிலவுகிறது (ஆபிரிக்கச் 'சீவ் கனேடியச் 'சீவ் விற்கு சிகரெட் ஒன்றைத் தந்துவிட்டுச் சென்றான். நல்லவன்' என்றுவிட்டுச் சாமி சிகரட்டை ஊதிப் புகையை விட்டான். எனக்கு அவன் காலத்தின் கூத்தைப் பற்றிக் கூறியது ஞாபகத்திற்கு வந்தது. 'ஏதோ. காலத்தின் கூத்து' என்றாயேயென்றேன்.'பார்த்தாயா. இந்தியனான நீ இங்கே நடைபாதையில் வியாபாரம் செய்து கொண்டிருக்கின்றாய், கனடியப் பூர்வகுடியினனான நான் நடைபாதையில் ஜீவித்துக் கொண்டிருக்கின்றேன். ஆபிரிக்கனான அவன் நடுரோட்டில் வாகனமோட்டி வாழ்க்கையை நடத்திக் கொண்டிருக்கின்றான்' என்றவன் பாராளுமன்றக் கட்டடத்தைக் காட்டினான் 'அங்கிருந்து அவர்கள் சட்டங்கள் இயற்றிக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். காலத்தின் கூத்தில்லாமல் வேறென்ன'ள 2021: 26,27).

    'அமெரிக்கா' குறுநாவலில் சக அகதிகளுக்கு இடையே நிலவும் மௌனமான பகிர்தல்கள் மற்றும் ஒருவருக்கொருவர் காட்டும் அனுதாபம் அதிகாரத்திற்கு எதிரான ஒரு மௌனப் போராட்டமாக அமைகிறது (ஒரு நாளிரவு ஐவரும் படுப்பதற்கு முன்னால் இராஜசுந்தரத்தாரின் கட்டிலில் ஒன்று கூடினோம்.  இதற்கிடையில்  தடுப்பு முகாம் வாழ்க்கை எங்கள் பழக்க வழக்கங்களில்  ஒரு சில மாற்றங்களை ஏற்படுத்தியிருந்தது.  சிவகுமாரின் வாயிலிருந்து அடிக்கடி தகாத வார்த்தைகள்  வெளிவரத்தொடங்கியிருந்தன.  ரவிச்சந்திரன் இரவில் படுக்கையில் சாய்ந்து , 'லைற்' அனைத்ததும் 'ஊ" என்று ஊளையிடுவதுபோல் சப்தமிடுவான்.  இவனுக்குப் பதிலை டானியலும் அவ்விதமே அனுப்புவான்.  இவர்களைத்தொடர்ந்து ஏனையவர்களும் அவ்விதமே அந்நிகழ்வில்  கலந்து கொள்வார்கள். அச்சமயம் சிறைக்காவலர்கள் வந்து ஒழுங்கை நிலை நாட்டிச்செல்வார்கள். இதே சமயம் ரவிச்சந்திரனுக்கு ஆங்கில அறிவு மிகவும் மட்டாகவே இருந்தது.  இவற்றையெல்லாம் கணக்கிலெடுத்து ,அன்றைய கலந்துரையாடலில் எங்களது நிலைமையை அலசி ஆராய்ந்தோம்.  அன்றைய கலந்துரையாடலில் பொழுதைப்பயனுள்ளவாறு எவ்விதம் கழிப்பது என்பது பற்றியும், எமது எதிர்கால நடவடிக்கைகள் என்ன என்பது பற்றியும் விவாதித்ததில் பினவரும் முடிவுகள் எடுக்கப்பட்டன; 2019: 30,31).

4. காலமும் வரலாறும் (Time and History)

    வரலாற்றுத் துயரம்: சாமி ஒரு 'ஆண்ட பரம்பரையின்' எச்சம்; குறுநாவலின் கதாநாயகன் ஈழத்தில் தன் நிலத்தை இழந்தவன். இருவருமே தங்களின் வரலாற்று வேர்களிலிருந்து அதிகாரத்தால் பிடுங்கி எறியப்பட்டவர்கள்.

    காலத்தின் கூத்து: "காலம் பொல்லாதது" என்ற சாமியின் மெய்யியல், 'அமெரிக்கா' குறுநாவலின் கதாநாயகனுக்கும் பொருந்தும். சுதந்திரம் தேடி வந்த காலம், அவனைச் சிறையிலடைத்த பொல்லாத காலமாக மாறுகிறது.

5. ஒட்டுமொத்தப் பார்வை (Holistic Conclusion)

கிரிதரனின் படைப்புகள் வாசகனுக்கு ஒரு முக்கியமான செய்தியைத் தருகின்றன: நாகரிகம் அடைந்ததாகக் கூறிக்கொள்ளும் நவீன நாடுகள், இன்றும் விளிம்புநிலை மனிதர்களை (அகதிகள், பூர்வகுடிகள்) நடத்தும் விதத்தில் கற்காலத் தன்மையையே கொண்டுள்ளன. சட்டங்கள் மனிதர்களுக்காக உருவாக்கப்படாமல், அதிகாரத்தைத் தக்கவைக்க உருவாக்கப்படும்போது, சாமி போன்றவர்கள் மான் ஹோலிலும், அகதிகள் தடுப்பு முகாம்களிலும் மடிய வேண்டியிருக்கிறது (அவன் மான்ஹோல் மூடியைத் திறந்தான். திறந்தவன் 'என் கடவுளே. ' என்று கத்தினான். இங்கே வந்து பாரென்றழைத்தான். எட்டிப் பார்த்தேன். உள்ளே தனது மூட்டை முடிச்சுகளை மார்போடனைத்தபடி சாமி குடங்கியிருந்தான். அடக் கடவுளே. இன்று முழுக்க இதற்குள்ளேயா கிடந்திருக்கின்றான். 'ஏ சீவ். சீவ். ' நைஜீரிய 'சீவ் சத்தமிட்டு அழைத்தான். அசைவொன்றையும் காணவில்லை. இதற்கிடையில் சென்று கொண்டிருந்தவர்கள் சுற்றிவரக் கூடினர். நைஜீரிய 'சீவ்' மான் ஹோலினுள் குதித்தான். தொட்டுப் பார்த்தான். 'போய்விட்டான்' என்றான். தொலைவில் இருளில் ரொமானெஸ்க் கட்டக்கலைப் பாணியிலமைந் திருந்த ஒண்டாரியோ பாராளுமன்றம் அழகாகப் பிரகாசமாகத் தெரிந்தது. 'அங்கிருந்து அவர்கள் சட்டங்கள் இயற்றிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்' என்று சாமி கூறியது நினைவில் தெறித்தது; 2021: 32).

பகுதி ஆறு:

உலகளாவிய அதிகாரப் படிநிலையைத் தோலுரிக்கும் அரசியல் ஆவணஙகள்

வ.ந.கிரிதரனின் 'மான் ஹோல்' மற்றும் 'அமெரிக்கா' ஆகிய இரண்டு படைப்புகளும் புகலிட இலக்கியப் பரப்பில் வெறும் கதைகளாக மட்டும் நின்றுவிடாமல், உலகளாவிய அதிகாரப் படிநிலையைத் தோலுரிக்கும் அரசியல் ஆவணங்களாகத் திகழ்கின்றன. இவை இரண்டையும் இணைக்கும் ஒரு நவீன அறிமுகத்தினைப் பின்வருமாறு அமையலாம்:

உலகமயமாக்கலின் இருண்ட பக்கங்கள்: ஒரு நவீன அறிமுகம்

இருபத்தோராம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் 'உலகமயமாக்கல்' (Globalization) என்பது உலகத்தை ஒரு கிராமமாக மாற்றும் என்று நம்பப்பட்டது. ஆனால், வ.ந.கிரிதரனின் படைப்புகள் இந்த 'உலகக் கிராமத்தின்' பளபளப்பான முகத்திரையைக் கிழித்து, அதன் பின்னே ஒளிந்திருக்கும் விளிம்புநிலைத் துயரங்களை வெளிச்சமிட்டுக் காட்டுகின்றன.

அதிகாரத்தின் புவியியல் (The Geography of Power)

கிரிதரனின் புனைவுலகில் 'இடம்' (Space) என்பது ஒரு முக்கியக் காரணி. ஒருபுறம் ஒண்டாரியோ பாராளுமன்றம் அல்லது அமெரிக்காவின் சுதந்திரச் சிலை போன்ற அதிகார மையங்கள் எக்காளமிட்டு நிற்கின்றன. மறுபுறம், அதே அதிகாரத்தின் நிழலில் அழுக்கு படிந்த 'மான் ஹோல்'களும், கம்பிகளால் அடைக்கப்பட்ட 'தடுப்பு முகாம்'களும் இருக்கின்றன. இந்த இரண்டு துருவங்களுக்கு இடையிலான போராட்டமே இவரது படைப்புகளின் மையம்.

அடையாள அழிப்பும் புதிய பெயர்களும்

நவீன உலகம் மனிதர்களை அவர்களின் பண்பாட்டு அடையாளங்களிலிருந்து பிரித்து, புதிய 'குறியீடுகளாக' மாற்றுகிறது.

சொந்த நிலத்தில் உரிமையாளனாக இருந்தவன் புகலிடத்தில் 'Refugee' (அகதி) ஆகிறான்.

    இயற்கையோடு வாழ்ந்த பூர்வகுடி, நவீன நகரத்தின் 'Homeless' (வீடற்றவன்) ஆகிறான். கிரிதரன் இம்மாற்றங்களை வெறும் துயரமாக மட்டும் சொல்லாமல், "காலத்தின் கூத்து" என்ற அங்கதத்தின் மூலம் உலக ஒழுங்கின் மீதான தனது விமர்சனமாக முன்வைக்கிறார்.

அகதி மற்றும் விளிம்புநிலை மனிதர்களின் ஒருமைப்பாடு

இவரது படைப்புகள் மொழி, இனம் மற்றும் எல்லைகளைக் கடந்து, பாதிக்கப்பட்ட மனிதர்களுக்கு இடையில் நிலவும் ஒரு 'நிழல் உலக ஒற்றுமையை' (Underground Solidarity) அடையாளப்படுத்துகின்றன. ஒரு நைஜீரிய டிரைவரும், ஈழத்து அகதியும், கனடியப் பூர்வகுடியும் சந்திக்கும் அந்த நடைபாதைகளே உண்மையான மானுட நேயம் சுரக்கும் இடங்களாக மாறுகின்றன.

தத்துவார்த்தப் பார்வை

அறிவியல் அறிஞரான கிரிதரன், 'சார்புத் தத்துவம்' (Relativity) போன்ற அறிவியல் கோட்பாடுகளை வாழ்வியலோடு இணைக்கிறார். காலம் என்பது அதிகாரத்தில் இருப்பவர்களுக்கு ஒரு விதமாகவும், அடிமட்டத்தில் இருப்பவர்களுக்கு வேறு விதமாகவும் இயங்குவதை இவரது வரிகள் உணர்த்துகின்றன.

முடிவுரை: வ.ந.கிரிதரனின் இப்படைப்புகள், "நாகரிகம் அடைந்துவிட்டோம்" என்று மார்தட்டிக்கொள்ளும் நவீன சமூகத்தின் மனச்சாட்சியை நோக்கி எறியப்பட்ட கூர்மையான கேள்விகள். அதிகாரத்தின் உச்சியில் இருப்பவர்கள் இயற்றும் சட்டங்கள், அடிமட்டத்தில் இருப்பவர்களின் வாழ்வை எப்படி 'மான் ஹோல்'களாகவும் 'சிறை'களாகவும் மாற்றுகின்றன என்பதைப் புரிந்துகொள்ள இப்படைப்புகள் இன்றியமையாதவை.

பகுதி ஏழு:

ஒரு சமூகத்தின் கூட்டுத் துயரத்தின் குரல்

வ.ந.கிரிதரனின் 'மான் ஹோல்' மற்றும் 'அமெரிக்கா' ஆகிய படைப்புகள் வெளிவந்த காலத்திலும், அதற்குப் பிந்தைய தசாப்தங்களிலும் தமிழ் இலக்கியச் சூழலில் ஏற்படுத்திய சமூகத் தாக்கம் மிக ஆழமானது. இவை வெறும் கற்பனைப் கதைகளாகப் பார்க்கப்படாமல், ஒரு சமூகத்தின் கூட்டுத் துயரத்தின் குரலாகவே பார்க்கப்படுகின்றன. இப்படைப்புகளின் சமூகத் தாக்கத்தை ஐந்து முக்கியத் தலைப்புகளில் விரிவாகப் பார்க்கலாம்:

1. புகலிட இலக்கியத்திற்கான புதிய இலக்கணம்

ஈழப் போராட்டத்திற்குப் பிந்தைய தமிழ் இலக்கியத்தில், புகலிட வாழ்வு என்பது பெரும்பாலும் 'ஏக்கம்' (Nostalgia) சார்ந்ததாகவே இருந்தது. ஆனால், கிரிதரன் அந்தப் போக்கை மாற்றினார்.

    அரசியல்மயப்படுத்துதல்: புகலிட வாழ்வை வெறும் 'தனிமனித சோகம்' என்ற நிலையிலிருந்து மாற்றி, அதை 'உலகளாவிய அதிகார அரசியலின் விளைவு' என்று முன்வைத்தார்.

    தாக்கம்: இது புகலிட எழுத்தாளர்கள் தங்கள் அனுபவங்களை உலகளாவிய மனித உரிமைச் சிக்கல்களோடு இணைத்துப் பேச ஒரு தூண்டுகோலாக அமைந்தது.

2. பூர்வகுடி - அகதி: ஒரு புதிய உரையாடல்

'மான் ஹோல்' சிறுகதை ஏற்படுத்திய மிக முக்கியமான சமூகத் தாக்கம், தமிழ்ச் சூழலில் 'பூர்வகுடி மக்களின்' (Indigenous People) நிலை குறித்த விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தியதாகும்.

    ஒப்பீடு: தான் இழந்த நிலத்திற்காகப் போராடும் ஒரு ஈழத் தமிழன், ஏற்கனவே நிலத்தைப் பறி கொடுத்துவிட்டுத் தன் மண்ணிலேயே அந்நியமாகி நிற்கும் ஒரு பூர்வகுடியைச் சந்திக்கும்போது ஏற்படும் 'வலி', வாசகர்களிடையே ஒரு புதிய புரிதலை ஏற்படுத்தியது.

    தாக்கம்: புலம்பெயர்ந்த தமிழர்கள் தாங்கள் வாழும் நாட்டின் பூர்வகுடி மக்களின் வலியைத் தங்களின் வலியோடு ஒப்பிட்டுப் பார்க்க இக்கதை ஒரு தத்துவார்த்தப் பாலமாக அமைந்தது.

3. '83-ன் வடுக்களை ஆவணப்படுத்துதல்

'அமெரிக்கா' குறுநாவல், 1983-ன் கறுப்பு யூலை வன்முறைகளையும், அதற்குப் பிந்தைய தடுப்பு முகாம் அனுபவங்களையும் ஆவணப்படுத்தியது.

    வரலாற்றுச் சாட்சியம்: வரலாற்றில் மறைக்கப்படும் அல்லது மறக்கப்படும் அகதிகளின் துயரங்களை இலக்கியத்தின் வழியாக நிலைநிறுத்தினார்.

    தாக்கம்: இது ஒரு தலைமுறை இளைஞர்கள் ஏன் நாட்டை விட்டு ஓடினார்கள் என்பதற்கான சமூக-அரசியல் காரணங்களை அடுத்த தலைமுறையினருக்குக் கடத்தியது.

4. அதிகார வர்க்கத்தின் மீதான விமர்சனப் பார்வை

இப்படைப்புகள் வாசகர்களிடையே 'அதிகாரம்' மற்றும் 'அரசு' குறித்த ஒரு விமர்சனப் பார்வையை உருவாக்கின.

    சட்டத்தின் முரண்: ஜனநாயக நாடுகள் என்று தங்களை அழைத்துக்கொள்ளும் நாடுகள், அகதிகளை நடத்தும் விதத்தில் இருக்கும் 'மனிதாபிமானமற்ற' சட்டங்களை இப்படைப்புகள் கேள்விக்குள்ளாக்கின.

    தாக்கம்: இது புகலிட நாடுகளில் இயங்கும் தமிழ் அமைப்புகள் மற்றும் மனித உரிமை ஆர்வலர்கள் தங்களின் கோரிக்கைகளை இன்னும் வலுவாக முன்வைக்க ஒரு அறிவுசார் பின்னணியை வழங்கியது.

5. கலை மற்றும் சமூகவியலின் இணைப்பு

கிரிதரன் ஒரு அறிவியல் புலத்தைச் சேர்ந்தவராக இருந்துகொண்டு இலக்கியம் படைத்ததால், அவரது படைப்புகளில் ஒருவித 'தர்க்கரீதியான தெளிவு' (Logical Clarity) இருந்தது.

    யதார்த்தவாதம்: மிகைப்படுத்தப்பட்ட உணர்ச்சிகள் இன்றி, யதார்த்தமான காட்சிகளின் மூலம் சமூகத்தின் புண்களை அவர் சுட்டிக்காட்டினார்.

    தாக்கம்: இலக்கியம் என்பது வெறும் பொழுதுபோக்கு அல்ல; அது ஒரு சமூகத்தின் 'சமூகவியல் ஆய்வு' (Sociological Study) என்பதைக் கிரிதரனின் படைப்புகள் உறுதிப்படுத்தின.

சுருக்கமாகச் சொன்னால்: வ.ந.கிரிதரனின் படைப்புகள் புகலிடத் தமிழ்ச் சமூகத்திற்கு ஒரு 'அரசியல் முதிர்ச்சியை' வழங்கின. நாம் எங்கே இருக்கிறோம், ஏன் இங்கே வந்தோம், நம்மைச் சுற்றியுள்ள அதிகார வர்க்கம் நம்மைக் கையாளுவது எப்படி போன்ற அடிப்படை வினாக்களுக்கு விடை தேடும் ஒரு சமூகச் செயல்பாடாகவே இவரது எழுத்துக்கள் இன்றும் நிலைத்து நிற்கின்றன.

பகுதி எட்டு:

அதிகாரத்தின் இடஞ்சார்ந்த அரசியல் (The Spatial Politics of Power)

சமூகவியலில் 'இடம்' (Space) என்பது வெறும் புவியியல் பரப்பல்ல; அது அதிகாரத்தின் குறியீடு. ஒரு மனிதன் எங்கே அமர்கிறான், எங்கே அடைக்கப்படுகிறான், எங்கே அவனது நடமாட்டம் தடுக்கப்படுகிறது என்பது அவனது சமூக அந்தஸ்தைத் தீர்மானிக்கிறது. வ.ந.கிரிதரன் தனது 'மான் ஹோல்' சிறுகதை மற்றும் 'அமெரிக்கா' குறுநாவல் ஆகியவற்றின் வழியாக, நிலப்பரப்பிற்கும் அதிகாரத்திற்கும் இடையிலான இந்த நுட்பமான அரசியலை மிக வலுவாகப் பதிவு செய்துள்ளார்.

1. செங்குத்துப் படிநிலை: உயரமும் ஆழமும் (Vertical Hierarchy)

கிரிதரனின் படைப்புகளில் அதிகாரம் என்பது எப்போதும் ஒரு உயரமான இடத்திலோ அல்லது ஒளியுள்ள இடத்திலோ நிலைபெற்றிருக்கிறது. விளிம்புநிலை மனிதர்கள் அந்த உயரத்தின் நிழலில், தாழ்வான அல்லது நிலத்தடிப் பகுதிகளில் ஒடுக்கப்படுகிறார்கள்.

    பாராளுமன்றம் vs மான் ஹோல்: 'மான் ஹோல்' கதையில், ஒண்டாரியோ பாராளுமன்றக் கட்டடம் "அழகாகப் பிரகாசமாகத் தெரிகிறது". அது மேட்டுக்குடி அரசியலின், சட்டங்களின் உறைவிடம். ஆனால், அந்த நிலத்தின் மைந்தனான பூர்வகுடிச் சாமி அமர்ந்திருப்பது 'மான் ஹோல்' (Manhole) என்ற கழிவுநீர்ப் பாதையின் மூடி மீது. இறுதியில் அவன் அந்த ஆழமான குழிக்குள்ளேயே மடிகிறான். இங்கே அதிகாரம் 'உயரத்தில்' ஒளிவீசுகிறது; பாதிப்புக்குள்ளானவன் 'ஆழத்தில்' புதைக்கப்படுகிறான்.

2. மூடிய இடங்கள்: தடுப்பும் தனிமைப்படுத்தலும் (Enclosed Spaces)

அதிகாரம் தனது எல்லைகளைப் பாதுகாக்க 'மூடிய இடங்களை' உருவாக்குகிறது. 'அமெரிக்கா' குறுநாவலில் இந்த 'இடஞ்சார்ந்த அரசியல்' மிகத்தெளிவாக வெளிப்படுகிறது.

    தடுப்பு முகாம் (Detention Centre): அமெரிக்கா என்ற பரந்த தேசம் சுதந்திரத்தின் அடையாளமாகச் சொல்லப்பட்டாலும், ஒரு அகதிக்கு அது 'தடுப்பு முகாம்' என்ற ஒரு சிறிய அறைக்குள்ளேயே சுருங்கிவிடுகிறது. சுதந்திரச் சிலையைத் தரிசிக்க வந்தவன், காற்றோட்டமற்ற நான்கு சுவர்களுக்குள் முடக்கப்படுவது, அதிகார வர்க்கம் 'அந்நியர்களை' எப்படி இடஞ்சார்ந்த ரீதியாகத் தனிமைப்படுத்துகிறது என்பதைக் காட்டுகிறது.

    கண்காணிப்பு: மூடிய இடங்களில் வைக்கப்படுவதன் மூலம் விளிம்புநிலை மனிதர்கள் அதிகாரத்தின் நேரடிக் கண்காணிப்பிற்கு (Panopticon) உள்ளாக்கப்படுகிறார்கள். அங்கே அவர்கள் வெறும் 'உடல்களாக' மட்டுமே பார்க்கப்படுகிறார்கள்.

3. எல்லைகளின் அரசியல் (Politics of Boundaries)

'இடம்' என்பது எல்லைகளால் வகுக்கப்படுகிறது. 'அமெரிக்கா' குறுநாவலில், ஒரு நாட்டின் எல்லை என்பது நிலத்தில் மட்டுமல்ல, ஒரு மனிதனின் கடவுச்சீட்டிலும் (Passport), அவனது சட்ட அந்தஸ்திலும் இருக்கிறது.

    விமான நிலையத்தின் குடிவரவுப் பகுதி (Immigration counter) என்பது ஒரு 'இடைவெளி நிலம்' (Liminal space). அங்கே அவன் ஒரு நாட்டிற்குள்ளும் இல்லை, வெளியேயும் இல்லை. இந்த எல்லைப் பகுதியில் அதிகாரம் தனது முழு வீச்சையும் காட்டுகிறது. ஒரு மனிதன் கௌரவமான குடிமகனா அல்லது 'சட்டவிரோத அந்நியனா' என்பதை அந்த இடமே தீர்மானிக்கிறது.

4. பொதுவெளியில் அந்நியமாதல் (Alienation in Public Space)

பொதுவெளிகளான நடைபாதைகள் கூட அதிகாரத்தால் எவ்விதம் வகைப்படுத்தப்படுகின்றன என்பதை 'மான் ஹோல்' காட்டுகிறது.

    நடைபாதையில் மக்கள் பரபரப்பாக ஓடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்கள் அந்த இடத்தை 'நகர்தலுக்காக' பயன்படுத்துகிறார்கள். ஆனால், சாமி அந்த இடத்தைத் தனது 'வாழிடமாக' மாற்றுகிறான்.

    பொதுவெளியில் ஒருவன் வசிப்பது அதிகாரத்தின் பார்வையில் 'சீரற்ற நிலை' (Disorder). எனவேதான், சாமி போன்றவர்கள் சமூகத்தின் பார்வையில் இருந்தே மறைக்கப்படுகிறார்கள் அல்லது 'மான் ஹோல்' போன்ற கண்ணுக்குத் தெரியாத இடங்களுக்குள் தள்ளப்படுகிறார்கள்.

வ.ந.கிரிதரனின் படைப்புகளில் 'இடம்' என்பது ஒரு அரசியல் களமாகும். பிரகாசமான கட்டிடங்களுக்கும், இருண்ட கழிவுநீர்க் குழிகளுக்கும் அல்லது குளிர்சாதன வசதி கொண்ட தடுப்பு முகாம்களுக்கும் இடையிலான தூரம், மனித நேயத்திற்கும் அதிகாரத்திற்கும் இடையிலான இடைவெளியாகும். அதிகார வர்க்கம் தனது பாதுகாப்பிற்காக விளிம்புநிலை மனிதர்களை இடஞ்சார்ந்த ரீதியாக ஒடுக்கும்போது, அந்த இடங்களே அவர்களின் கல்லறைகளாகவோ அல்லது சித்திரவதைக்கூடங்களாகவோ மாறுகின்றன என்பதை கிரிதரன் தனது எழுத்தின் மூலம் நிரூபித்துள்ளார்.

வ.ந.கிரிதரனின் படைப்புகளில் வெளிப்படும் "அதிகாரத்தின் இடஞ்சார்ந்த அரசியல்" குறித்த நான்கு முக்கியக் கூறுகளையும் இன்னும் ஆழமான சமூக-அரசியல் கோட்பாடுகளுடன் விரிவாக அவதானிக்கலாம்.

1. செங்குத்துப் படிநிலை: உயரமும் ஆழமும் (Vertical Hierarchy)

அதிகாரம் என்பது எப்போதும் உயரத்திலிருந்து கீழ்நோக்கிப் பார்ப்பது (Top-down approach). இது ஒரு 'கண்காணிப்பு கோபுரம்' போன்றது.

    அதிகாரத்தின் உச்சி: 'மான் ஹோல்' கதையில் வரும் ஒண்டாரியோ பாராளுமன்றக் கட்டடம் 'ரொமானெஸ்க்' கட்டடக்கலை பாணியிலானது. இவ்வகை கட்டடங்கள் திண்மமான சுவர்களையும், உயரமான கோபுரங்களையும் கொண்டவை; இவை தார்மீக வலிமையையும் அதிகாரத்தையும் பறைசாற்றுபவை.

    ஆழத்தின் அரசியல்: பூர்வகுடிச் சாமி அமர்ந்திருக்கும் 'மான் ஹோல்' என்பது நகரின் நிலத்தடி அமைப்பைக் குறிக்கிறது. நாகரிகச் சமூகம் தனது கழிவுகளை (Wastes) எங்கே புதைக்கிறதோ, அங்கேயே விளிம்புநிலை மனிதர்களையும் புதைக்கிறது.

    முரண்: பாராளுமன்றத்தில் இயற்றப்படும் சட்டங்கள் "உயரத்தில்" இருந்து வருகின்றன, ஆனால் அவை "ஆழத்தில்" இருப்பவர்களைக் கவனிப்பதில்லை. உயரமான கோபுரத்தின் ஒளி, அதன் பீடத்தின் கீழ் இருக்கும் இருட்டை ஒருபோதும் போக்குவதில்லை என்பதை இச்சரிவு நிலை காட்டுகிறது.

2. மூடிய இடங்கள்: தடுப்பும் தனிமைப்படுத்தலும் (Enclosed Spaces)

அதிகாரம் என்பது 'உள்ளே - வெளியே' (Inside vs Outside) என்ற பிரிவினை மூலம் தனது வலிமையை நிறுவுகிறது.

தடுப்பு முகாம் (Detention Centre): 'அமெரிக்கா' குறுநாவலில் வரும் விமான நிலைய அறை ஒரு நவீனச் சிறை. இங்கே 'மூடிய இடம்' என்பது ஒரு மனிதனை உலகிடமிருந்து துண்டிக்கும் கருவியாகச் செயல்படுகிறது. மைக்கேல் பூக்கோவின் (Michel Foucault) கருத்துப்படி, இத்தகைய இடங்கள் மனிதர்களைக் கட்டுப்படுத்தவும் (Discipline), கண்காணிக்கவும் உருவாக்கப்பட்டவை (கம்பிக் கதவுகளுக்குப் பின்னால் எங்களை ஆவலுடன் , சிறை ஆடைகளுடன் நோக்கியபடியிருந்த விழிகள் புரிய வைத்தன. சிறைக்காவலர்கள் ஆங்காங்கே காணப்பட்டார்கள். எங்கள் உடமைகளெல்லாம் எங்களிடமிருந்து நீக்கப்பட்டன. எங்களிடமிருந்த பணம் எடுக்கப்பட்டது. நாங்கள் அவ்விடத்திலிருந்து வெளியேறும் சமயத்தில் அவை மீண்டும் தரப்படும் எனக்கூறப்பட்டது.  லோகன் சர்வதேச விமான நிலையத்தில் நடைபெற்றது போல் பூர்வாங்க சோதனைகள் நடத்தப்பட்டன. கைரேகைகள் எடுக்கபட்டன.  ஒரு வழியாகச் சோதனைகளெல்லாம் முடிவடைந்த பின்னர் எங்களுக்குச் சிறை ஆடைகள் தரப்பட்டன.  அணிந்து கொண்டு உள்ளே சென்றோம்; 2019: 20).

    நாகரிகத் தனிமை: கிரிதரன் இங்கே ஒரு நுட்பமான விஷயத்தைச் சொல்கிறார்: ஈழத்துச் சிறை என்பது 'உடல் சித்திரவதை'க்கானது. ஆனால் அமெரிக்கத் தடுப்பு முகாம் என்பது 'நேரத்தைச் சிதைப்பதற்கானது'. ஒரு மனிதனை நான்கு சுவர்களுக்குள் எந்தத் தகவலும் இன்றி அடைத்து வைப்பதன் மூலம், அவனது மனதிடத்தை அதிகாரம் உடைக்கிறது. அந்த மூடிய இடமே ஒருவரின் சுதந்திரத்தின் எல்லையாக மாறிவிடுகிறது.

3. எல்லைகளின் அரசியல் (Politics of Boundaries)

எல்லை என்பது ஒரு கோடு அல்ல; அது ஒரு அதிகாரம். இது 'யார் உரியவர், யார் அந்நியர்' என்பதைத் தீர்மானிக்கிறது.

    இடைவெளி நிலம் (Liminal Space): 'அமெரிக்கா' குறுநாவலின் பெரும் பகுதி விமான நிலையத்தின் குடிவரவுப் பகுதியில் நடக்கிறது. இது ஒரு விசித்திரமான இடம். இது அமெரிக்காவும் அல்ல, வெளிநாடும் அல்ல. இந்த 'நடுநிலை' இடத்தில் ஒரு அகதிக்கு எந்த உரிமையும் இல்லை.

    கடவுச்சீட்டும் அதிகாரமும்: ஒரு காகிதம் (Passport) ஒரு மனிதனின் வாழ்வையோ அல்லது சிறையையோ தீர்மானிக்கிறது. அதிகாரம் என்பது எல்லைகளைத் தாண்டுபவர்களைக் கட்டுப்படுத்துவதில் அடங்கியுள்ளது. 'அகதி' என்ற சொல் ஒரு மனிதனை ஒரு நாட்டின் எல்லைக்கு வெளியே நிரந்தரமாக நிறுத்தி வைக்கும் அதிகாரத்தின் ஆயுதமாகும்.

4. பொதுவெளியில் அந்நியமாதல் (Alienation in Public Space)

பொதுவெளி என்பது அனைவருக்கும் சொந்தமானது என்று சொல்லப்பட்டாலும், அது உண்மையில் 'அதிகார வர்க்கத்தின் நடமாட்டத்திற்காக' வடிவமைக்கப்பட்டது.

    இயக்கமும் இருத்தலும்: 'மான் ஹோல்' கதையில் நடைபாதை என்பது மக்கள் 'கடந்து செல்வதற்கானது'. ஆனால் சாமி அங்கு 'வாழ்கிறான்'. ஓடும் கூட்டத்திற்கு மத்தியில் அசையாமல் அமர்ந்திருக்கும் சாமி, அந்தப் பொதுவெளிக்கு ஒரு 'சவாலாக' அல்லது 'கசடாக'த் தெரிகிறான்.

    கண்ணுக்குத் தெரியாத மனிதர்கள்: நடைபாதையில் நடப்பவர்கள் சாமியைப் பார்ப்பதில்லை; கடந்து போகிறார்கள். பொதுவெளியில் ஒரு மனிதன் இருந்தும் இல்லாதது போல நடத்தப்படுவது (Invisibility), அதிகாரத்தின் உச்சகட்ட ஒடுக்குமுறையாகும்.

    அந்நியமாதல்: இயற்பியல் விரிவுரையாளர் ஹாட்-டாக் விற்பதும், நைஜீரியத் தலைவன் டாக்ஸி ஓட்டுவதும் அந்தப் பொதுவெளியில் அவர்கள் தங்களை மறைத்துக்கொண்டு வாழ வேண்டிய கட்டாயத்தைக் காட்டுகிறது. அவர்கள் அந்த இடத்தின் பகுதியாக இருந்தாலும், ஒருபோதும் அந்த இடத்தின் உரிமையாளர்களாக முடியாது.

வ.ந.கிரிதரனின் படைப்புகள் 'இடம்' என்பதை ஒரு சமூக அடுக்காகச் சித்தரிக்கின்றன. அதிகாரம் உயரத்திலும், மூடிய அறைகளிலும், எல்லைகளிலும் ஒளிந்திருக்கிறது; விளிம்புநிலை மனிதர்களோ ஆழத்திலும், பொதுவெளியின் ஓரங்களிலும், அந்நியப்பட்ட நிலங்களிலும் வாழ்வைக் கழிக்கின்றனர். இந்த இடஞ்சார்ந்த இடைவெளியே (Spatial Gap) சமூகத்தின் நீதிக்கும் அநீதிக்கும் இடையிலான இடைவெளியாகும்.

பகுதி ஒன்பது:

'பான்-ஆப்டிகனிசம்' என்ற கோட்பாடு

'பான்-ஆப்டிகனிசம்' (Panopticism) என்ற கோட்பாடு வ.ந.கிரிதரனின் படைப்புகளைப் பகுப்பாய்வு செய்ய மிகச்சிறந்த கருவியாகும். மிஷெல் ஃபூக்கோ (Michel Foucault) பிரபலப்படுத்திய இந்தக் கோட்பாடு, அதிகாரம் எப்படி நேரடியாகத் தாக்காமல், 'கண்காணிப்பு' என்பதன் மூலமே மனிதர்களைக் கட்டுப்படுத்துகிறது என்பதை விளக்குகிறது.

இந்த நான்கு கூறுகளையும் பான்-ஆப்டிகனிசத்துடன் இணைத்து கீழே விரிவாகப் பார்க்கலாம்:

1. செங்குத்துப் படிநிலை மற்றும் பான்-ஆப்டிக் பார்வை

பான்-ஆப்டிகன் அமைப்பில் ஒரு மையக் கோபுரம் இருக்கும், அங்கிருந்து காவலாளி அனைவரையும் பார்க்க முடியும், ஆனால் கைதிகளால் காவலாளியைப் பார்க்க முடியாது.

    பயன்பாடு: 'மான் ஹோல்' கதையில் வரும் பாராளுமன்றம் அந்த மையக் கோபுரம் போன்றது. அது உயரத்தில் இருந்து ஒட்டுமொத்த நகரத்தையும், அதன் சட்டங்களையும் கண்காணிக்கிறது. சாமியின் மரணம் அந்தப் பாராளுமன்றத்தின் நிழலில் நிகழ்கிறது.

    மெய்யியல்: அதிகாரம் சாமியை நேரடியாக வந்து அடிக்கவில்லை; மாறாக, அவனை ஒரு 'கழிவாக' வகைப்படுத்தி, சமூகத்தின் பார்வையிலிருந்து ஒதுக்கி வைத்துள்ளது. பாராளுமன்றம் சட்டங்களால் சாமியின் இருப்பைத் தீர்மானிக்கிறது, ஆனால் சாமிக்கு அந்த அதிகார மையத்திற்குள் நுழைய அனுமதியில்லை.

2. மூடிய இடங்கள் மற்றும் 'உள்ளடக்கிய கண்காணிப்பு'

பான்-ஆப்டிகனிசத்தின் முக்கிய நோக்கமே மனிதர்களைத் தனித்தனி அறைகளில் (Cells) அடைத்து, அவர்களை ஒருவருக்கொருவர் தொடர்புகொள்ள விடாமல் தடுப்பதாகும்.

    தடுப்பு முகாம் (Detention Centre): 'அமெரிக்கா' குறுநாவலில் வரும் தடுப்பு முகாம் ஒரு நவீன பான்-ஆப்டிகன். அங்கே ஒவ்வொரு அகதியும் தனித்தனியாகக் கண்காணிக்கப்படுகிறார்கள்.

    உளவியல் தாக்கம்: "யாரோ நம்மைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்" என்ற பயமே அகதிகளைச் சட்டங்களுக்குக் கீழ்ப்படிய வைக்கிறது. இங்கே சித்திரவதை என்பது உடலுக்கு அல்ல, 'சுதந்திரம் பறிக்கப்பட்ட' அந்த இடத்தின் அமைப்பிற்கே உரியது. அந்தச் சிறிய அறையே அதிகாரத்தின் முழு உருவமாக மாறுகிறது.

3. எல்லைகளின் அரசியல்: 'அதிகாரத்தின் நுழைவாயில்'

பான்-ஆப்டிகன் கோட்பாட்டில், யார் உள்ளே வரலாம், யார் வெளியே போகலாம் என்பதைத் தீர்மானிப்பதே அதிகாரத்தின் உச்சம்.

    எல்லைக் கட்டுப்பாடு: விமான நிலையத்தின் குடிவரவுப் பகுதி (Immigration) ஒரு 'வடிகட்டி' (Filter) போலச் செயல்படுகிறது. அதிகாரம் இங்கே ஒரு நபரின் கடந்த காலத்தைத் தோண்டித் துருவுகிறது.

    தர்க்கம்: அகதி என்ற அந்தஸ்து வழங்கப்பட்டவுடன், அந்த மனிதன் அரசின் நிரந்தரக் கண்காணிப்பிற்குள் (Surveillance) வருகிறான். அவன் எங்கே போகிறான், என்ன செய்கிறான் என்பதை அரசு கண்காணிக்கிறது. எல்லை என்பது நிலத்தில் முடிந்துவிடுவதில்லை; அது அகதியின் ஒவ்வொரு அசைவையும் பின்தொடரும் 'அதிகாரத்தின் நிழலாக' மாறுகிறது.

4. பொதுவெளியில் அந்நியமாதல் மற்றும் 'கண்ணுக்குத் தெரியாத சிறை'

பான்-ஆப்டிகனிசம் என்பது வெறும் சிறைச்சாலைகளுக்கு மட்டுமானது அல்ல; அது நவீன சமூகத்தின் வீதிகளிலும் நிலவுகிறது.

    சமூகக் கண்காணிப்பு: 'மான் ஹோல்' கதையில், நடைபாதையில் செல்லும் மக்கள் 'சாதாரணக் குடிமக்களாக' இருக்கும்போது, சாமி மட்டும் 'அந்நியனாக'த் தனித்துத் தெரிகிறான்.

    சுய-ஒழுங்குமுறை: நைஜீரிய டிரைவர் மற்றும் இந்திய வியாபாரி ஆகியோர் தங்களின் உண்மையான அடையாளங்களை (தலைவன்/பேராசிரியர்) மறைத்துக்கொண்டு வாழ்வது ஒரு வகை 'சுய-சிறைவாசம்'. அவர்கள் தங்களை அதிகாரத்தின் பார்வைக்கு ஏற்பத் தகவமைத்துக் கொள்கிறார்கள்.

    விளைவு: பொதுவெளியில் இருந்தாலும், அவர்கள் ஒரு கண்ணுக்குத் தெரியாத பான்-ஆப்டிகன் சிறைக்குள் இருக்கிறார்கள். அவர்களின் உழைப்பு சுரண்டப்படுகிறது, ஆனால் அவர்களின் கௌரவம் அந்தப் பொதுவெளியில் அங்கீகரிக்கப்படுவதில்லை.

பகுதி பத்து:

1. தொகுப்புரை

வ.ந.கிரிதரனின் படைப்புகளில் அதிகாரம் என்பது தடியை ஏந்தி வருவதில்லை; அது கட்டிடக்கலை, சட்டங்கள் மற்றும் கண்காணிப்பு மூலமாக மனிதர்களை ஒடுக்குகிறது. பாராளுமன்றம் கோபுரமாகவும், தடுப்பு முகாம் அறையாகவும், நடைபாதை கண்காணிப்பு வளையமாகவும் செயல்படுகின்றன. சாமியின் மரணமும், அகதியின் தவிப்பும் இந்த 'பான்-ஆப்டிக்' சமூக அமைப்பின் தவிர்க்க முடியாத விளைவுகள் என்பதை இக்கட்டுரை உறுதிப்படுத்துகிறது.
2. முடிவுரை

வ.ந.கிரிதரனின் 'மான் ஹோல்' மற்றும் 'அமெரிக்கா' ஆகிய படைப்புகள், நவீன உலக ஒழுங்கில் விளிம்புநிலை மனிதர்களின் இருப்பைக் கேள்விக்குள்ளாக்கும் காத்திரமான படைப்புகளாகும். அதிகாரத்தின் இடஞ்சார்ந்த அரசியலை 'பான்-ஆப்டிகனிசம்' கோட்பாட்டின் ஊடாகப் பகுப்பாய்வு செய்ததில் பின்வரும் உண்மைகள் புலனாகின்றன:

    கண்ணுக்குத் தெரியாத அதிகாரச் சுவர்கள்: பாராளுமன்றக் கோபுரங்கள் முதல் விமான நிலையத் தடுப்பு முகாம்கள் வரை, அதிகாரம் என்பது விளிம்புநிலை மனிதர்களைத் தனிமைப்படுத்தவும், கண்காணிக்கவும் 'இடத்தைப்' பயன்படுத்துகிறது.

    அடையாளச் சிதைவு: ஒரு நாட்டின் பூர்வகுடியோ அல்லது மற்றொரு நாட்டின் அகதியோ, அதிகாரத்தின் பார்வையில் அவர்கள் 'சமூகக் கழிவுகளாக' அல்லது 'சந்தேகத்திற்குரிய அந்நியர்களாகவே' வகைப்படுத்தப்படுகிறார்கள். அவர்களின் சுயகௌரவம் இடஞ்சார்ந்த ஒடுக்குமுறையால் (Spatial Oppression) சிதைக்கப்படுகிறது.

    காலமும் இடமும்: அதிகார வர்க்கம் ஒளியுள்ள உயரமான இடங்களில் பொற்காலத்தைக் கொண்டாடும்போது, சாமியைப் போன்றவர்களும் அகதியைப் போன்றவர்களும் இருண்ட நிலவறைகளிலும் மூடிய அறைகளிலும் தங்கள் காலத்தைக் கழிக்க வேண்டியுள்ளது.

ஒட்டுமொத்தமாக, கிரிதரன் தனது படைப்புகளின் மூலம் உலகிற்கு ஒரு தார்மீகச் செய்தியை முன்வைக்கிறார்: நாகரிகத்தின் வளர்ச்சி என்பது வானுயர்ந்த கட்டிடங்களிலோ அல்லது நவீனச் சட்டங்களிலோ இல்லை; அவை ஒரு நாட்டின் விளிம்புநிலை மனிதனை, அந்த நாட்டின் நிலப்பரப்பு எவ்வளவு கௌரவமாக நடத்துகிறது என்பதில்தான் அடங்கியுள்ளது. மான் ஹோல்களும் தடுப்பு முகாம்களும் இருக்கும் வரை, ஜனநாயகம் என்பது ஒரு முழுமையற்ற கனவாகவே இருக்கும் என்பதை இப்படைப்புகள் வாசகனின் மனச்சாட்சிக்குத் தெளிவாக உணர்த்துகின்றன.


அடிக்குறிப்புகள் (Footnotes)

    வ.ந.கிரிதரன், 'மான் ஹோல்!', பதிவுகள் இணைய இதழ், இதழ் 10, 1996. (இச்சிறுகதை முதலில் கனடாவின் தேடல் இதழில் வெளியானது).

    வ.ந.கிரிதரன், கட்டக்கா(கூ)ட்டு முயல்கள்; ஜீவநதி வெளியீடு (கலை அகம், அல்வாய், இலங்கை), 2021.

    வ.ந.கிரிதரன், அமெரிக்கா (குறுநாவல்), ஸ்நேகா பதிப்பகம் (தமிழகம்) மற்றும் மங்கை பதிப்பகம் (கனடா) கூட்டு வெளியீடு, 1996.

    மிஷெல் ஃபூக்கோ (Michel Foucault), Discipline and Punish: The Birth of the Prison, 1975. இவர் தனது இக்கோட்பாட்டில் அதிகாரமானது நேரடியாகத் தண்டிப்பதை விட, கண்காணிப்பதன் மூலமே (Surveillance) தனிமனிதர்களை ஒழுங்குபடுத்துகிறது என விளக்குகிறார்.

    'பான்-ஆப்டிகனிசம்' (Panopticism) என்பது ஜெரமி பெந்தம் (Jeremy Bentham) என்பவரால் வடிவமைக்கப்பட்ட ஒரு சிறைச்சாலை அமைப்பு. மையக் கோபுரத்திலிருந்து அனைத்துக் கைதிகளையும் கண்காணிக்கும் இவ்வமைப்பை ஃபூக்கோ நவீன அதிகாரத்தின் குறியீடாகப் பயன்படுத்தினார்.

    ரொமானெஸ்க் (Romanesque) கட்டடக்கலை: 10-12 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் ஐரோப்பாவில் செல்வாக்குப் பெற்றிருந்த இவ்வகை கட்டடக்கலை, தடிமனான சுவர்களையும், வளைந்த வளைவுகளையும், பிரம்மாண்டமான கோபுரங்களையும் கொண்டது. இது அதிகாரத்தின் உறுதித்தன்மையைப் பிரதிபலிக்கிறது.

    'லிமினல் ஸ்பேஸ்' (Liminal Space): ஒரு மனிதன் இருவேறு நிலைகளுக்கு அல்லது இடங்களுக்கு இடையில் தங்கியிருக்கும் நிலை. உதாரணமாக, ஒரு அகதி விமான நிலையத்தில் நுழையும்போது அவர் சட்டப்படி ஒரு நாட்டுக்குள்ளும் இல்லை, வெளியேயும் இல்லை என்ற நிலையைக் குறிக்க மானுடவியலில் இச்சொல் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

உசாத்துணைப் பட்டியல் (Bibliography)

முதன்மை ஆதாரங்கள் (Primary Sources):

    கிரிதரன், வ.ந. (1996). அமெரிக்கா (குறுநாவல்). சென்னை: ஸ்நேகா பதிப்பகம் / கனடா: மங்கை பதிப்பகம்.

    வ.ந.கிரிதரன் (2019) அமெரிக்கா (நாவல்), மகுடம் பதிப்பகம், மட்டக்களப்பு, இலங்கை.

    கிரிதரன், வ.ந. . (2021). கட்டக்கா(கூ)ட்டு முயல்கள்; ஜீவநதி வெளியீடு (கலை அகம், அல்வாய், இலங்கை)

துணை ஆதாரங்கள் (Secondary Sources):

    கைலாசபதி, க. (1984). ஈழத்து இலக்கிய முன்னோடிகள். சென்னை: மக்கள் வெளியீடு.

    செல்வராஜா, க. (2000). ஈழத்துப் புகலிட இலக்கியம்: ஒரு அறிமுகம். கொழும்பு: மங்கை பதிப்பகம்.

    Foucault, Michel. (1977). Discipline and Punish: The Birth of the Prison. New York: Pantheon Books.

    Said, Edward W. (2000). Reflections on Exile and Other Essays. Cambridge: Harvard University Press.

    Bhabha, Homi K. (1994). The Location of Culture. London: Routledge. (எல்லைகள் மற்றும் பண்பாட்டு அடையாளச் சிதைவு குறித்த புரிதலுக்காக).


ahmnawas@gmail.com